Mamusiu, chcę siusiu! Postępy malucha.

Mamusi chcę siusiu – czyli jak oduczyć dziecko korzystania z pampersów

Odstawienie pieluszek nie jest prostym zadaniem, a musza mierzyć się z tym wszyscy rodzice, którzy chcieliby w końcu przestać przewijać swoją pociechę, wprowadzając je do kolejnego „samodzielnego etapu życia”. Istnieje przynajmniej kilka kluczowych aspektów, które mają bezpośredni wpływ na ten proces, a także wskazują, czy dziecko jest na to gotowe.

„Mamusiu chcę siusiu.” To słowa, które chcieliby usłyszeć wszyscy rodzice na pewnym etapie rozwoju maluszka, jednak nie każdy wiem, w jakim wieku dziecko staje się na to gotowe. Wszyscy są na swój sposób wyjątkowi, a przy tym rozwijają się w swoim indywidualnym rytmie, na co wpływa wiele różnych czynników.

Kiedy zależy nam na oduczeniu dziecka korzystania z pampersów, należy spojrzeć całościowo na jego osobę, próbując rozpatrzyć  jego gotowość na to wydarzenie. Wyróżnia się tutaj 3 kluczowe aspekty: anatomiczno-fizjologiczny, poznawczy, a także emocjonalny.

Aspekt anatomiczno-fizjologiczny

Nie każda funkcja ciała ludzkiego towarzyszy nam od samego początku, a doskonałym przykładem jest tutaj właśnie świadomość kontroli nad mięśniem zwieraczy cewki moczowej oraz odbytu. Prawda jest taka, że dziecko oraz jego nerwowo-mięśniowy układ musi opanować wiele złożonych umiejętności, zanim zacznie funkcjonować jak należy. Jest to np.:

• Prawidłowa pojemność pęcherza moczowego oraz jelita grubego.
• Świadomość pełnego pęcherza, a także zbliżająca się potrzeba oddania stolca.
• Świadoma kontrola nad wypróżnianiem, poprzez zaciskanie konkretnych mięśni.

Opisany powyżej ciąg anatomiczno-fizjologicznych zależności, zwykle wykształca się w człowieku mniej więcej w okolicach 24. Miesiąca życia, a jest kluczową składową skutecznego odstawienia pieluszek.

Aspekt poznawczy

Jeśli dziecko ma stać się gotowe korzystać z nocnika bądź toalety, musi pojąć to, dlaczego w ogóle korzystamy z toalety, a także jakie działania fizjologiczne zachodzą wówczas w ludzkim ciele. Dzięki rozmowom, a także pomocom edukacyjnym, które przerobimy z maluchem na ten temat, z pewnością ułatwią zrozumienie tego, na czym polega kontrola nad wypróżnianiem się. Odstawienie pieluszek najlepiej zacząć wtedy, kiedy malec potrafi już zakomunikować nam, że odczuwa dyskomfort w pieluszce. Często dochodzi do tego werbalnie – wołając „siusi”, bądź też niewerbalnie, wydając okrzyki, bądź łapiąc się za pieluszkę.

Aspekt emocjonalny

Prawidłowy rozwój dziecka wymaga odpowiednich warunków – stałości i przewidywalności, by nabywając doświadczeń oraz powtarzając pewne czynności – chodzenia do toalety, poczuć gotowość do odstawienia pieluszki. Labilny jest przedział czasu, kiedy może to nastąpić.

Rozwojowy skok, narodziny braciszka lub siostrzyczki, czy też pójście do żłobka, to przykłady trudnych sytuacji emocjonalnych, które mogą rozproszyć malucha podczas drogi do porzucenia pampersów. Bardzo istotne jest zatem to, aby wybrać właściwy moment, w który należy dać dziecko oraz sobie poczucie bezpieczeństwa, odnośnie nowych toaletowych przyzwyczajeń.